Κουκάκι

Δημοτικα σχολεια ηταν στη Βεϊκου, οπου σημερα είναι το Bazaar Supermarket, το 71^ο και το 83^ο μαζι. Ο χωρος ηταν από δυο παλια αρχοντικα σπιτια με πολύ-πολύ μεγαλη αυλη. Κάθε Τεταρτη τοτε ειχαμε τον εκκλησιασμο, δηλαδη μας πηγαιναν από το σχολεια μας στην εκκλησια του Αγιου Νικολαου που είναι προς κατευθυνση για Πετραλωνα. Θυμαμαι περναγαμε την οδο Αγιου Νικολαου, οπου τα σπιτια ηταν όλα διοροφα, οι εισοδοι και τα μπαλκονια γεματα λουλουδια. Οι νοικοκυρες κουβεντιαζουν με τις διπλανες τους ακομα και μ’αυτές στα απεναντι σπιτια. Μυριζε ο δρομος από τα φαγητα που ετοιμαζοντουσαν για το μεσημερι από τα’ανοιχτα παραθυρα.

Ειχαμε δυο παρκα το ένα που λεγεται και σημερα «Παιδικη Χαρα» και βρισκεται στα συνορα με Καλλιθεα. Το άλλο είναι πανω στη Συγγρου, προς κατευθυνση Φαληρο, λεγεται «Περιβολακι». Εκει τα καλοκαιρια όλα τα παιδια παιζαμε και οι μαμαδες μας καθοντουσαν στα μαγκακια και συζητουσαν μεχρι αργα το βραδυ. Το τι παιχνιδι γινοταν, δεν μπορειτε να το φανταστειτε. Από θαλασσα κάθε μερα, εννια το πρωι, ολοι ειμασταν στη σταση «Πανελληνιο» για να παρουμε το λεωφορειο για τον Αγιο Κοσμα. Ναι, πιστεψτε το, μπανιο καναμε στο τελος της Λ.Συγγρου πεντακαθαροι θαλασσα. Οι εκδρομες του σχολειου μας οι περισσοτερες ηταν στου Φιλοπαππου. ΤΙ λοφος! Γεματος δεντρα, πρασινο, λουλουδια.

Κινηματογραφους ειχαμε αρκετους ένα το «Πανελληνιο» οπυ πηρε και το ονομα της στασης στη Συγγρου, άλλο το «Μιτσι» στη Βεϊκου στο σημερινο γυμναστηριο του δημου, άλλο ο «Παρθενων» σημερινο Βεροπουλος Supermarket και ο καλοκαιρινος «Πρωτεας» στη Ζιννη οπυ από τις ταρατσες των σπιτων βλεπαμε ολες τις καλοκαιρινες ταινιες.

Οι πεζοδρομοι Γ. Ολυμπιου και Δρακου δεν υπηρχαν, ηταν δρομοι διπλης κατευθυνσης, ειχαν όμως μεγαλα πεζοδρομια ετσι τα καλοκαιρια βγαζαν καρεκλιτσες και γινοντουσαν παρεες.

Supermarket δεν υπηρχαν, ηταν το μπακαλικο του Γιωργου, Βεϊκου και Ζιννη, με όλα τα τροφιμα που εχει ένα συγχρονο supermarket αλλα η διαφορα, κουβεντα με τον Γιωργο και την γυναικα του Λολα. Υπηρχε ο γαλατας, με το στρογγυλο αφρατο προσωπο του, το παχυ στιφτο μουστακι του και τη λευκη ποδια του. Αυτος λοιπον ειχε ποδηλατο με καλαθι που κάθε απογευμα περναγε από τα σπιτια μας και σε γυαλινα μπουκαλια μας αφηνε το γαλα, την άλλη μερα επαιρνε τα αδεια, αφηνε τα γεματα. Στο τελος κάθε βδομαδας πληρωναμε για την ποσοτητα που ειχαμε καταναλωσει. Ο φουρνος μας ηταν στην Φαληρου, ενας πολύ παλιος φουρνος, εψηνε μονο με ξυλα, μυριζε ολη η γειτονια, από το ψημενο ψωμι. Αλλα δεν πηγαιναν πισω και τα τα ταψια από τον φουρνο για να πανε σπιτι τους.

Αυτοκινητα κατεβαιναν πολύ-πολύ ελαχιστα, ακομη και στην Συγγρου που είναι Λεωφορος. Τωρα που ειπα Συγγρου, απεναντ από το Φιξ ηταν τα δυο κτιρια της «Ολυμπιακης Αεροποριας» οπου εμφανιζοταν παρα πολλες φορες ο Ωνασης πριν η εταιρια δωθει στο Δημοσιο. Στην Μεϊντανη ηταν ο τσαγκαρας, ο κυριος Νικος, ενας υπεροχος ανθρωπος με πολλα αστεια και γελιο. Πολλες φορες ακουγοταν από το μαγαζι του μουσικη γιατι όταν δεν ειχε δοθλεια επαιζε κλαρινο και πραγματι ηταν πολύ καλος στη μοθσικη τοθ γι’αυτό τον ειχε παρει η Δωρα Στρατου στις παραστασεις της για παραδοσιακους χορους που γινοταν στο μικρο καλοκαιρινο θεατρο στου Φιλοπαππου.

Α! Μην ξεχασω να σας πω για τον Ο.Τ.Ε. ηταν στη Γ. Ολυμπιου και φυσικα επειδη στα σπιτια μας δεν ειχαμε τηλεφωνα γεμιζε από κοσμο και ολοι περιμεναμε με την σειρα μας, φωναζε ο υπαλληλος σε ποιον θαλαμο θα παμε στο 1, 2, η 3 για να παρουμε τηλεφωνο.

Στη Φαληρου ψηλα, κατευθυνση προς Πλακα ηταν το 14^ο Γυμνασιο Αρρενων και στον Αγιο Γιαννη από την πλευρα της Βεϊκου το Γ’ Θηλεων. Αυστηρα ακαταλληλο να συμπεσει και να μιλησει μαθητης του 14^ου με μαθητρια του Γ’, εαν τους εβλεπε καθηγητης υπηρχε καλεσμα γονεων και πιθανη αποβολη. Μην ξεχναμε ότι οι περισσοτεροι στο Κουκακι ηταν στρατιωτικοι, εκπαιδευτικοι, δημοσιοι υπαλληλοι και ελαχιστη ιδιωτικοι υπαλληλοι. Σημερα το Γ’ θηλεων είναι μια μεγαλη πολυκατοικια και το 14^οείναι το ημιτελες τερατουργημα γκαραζ. Το 14^ο γυμνασιο σημερα βρισκεται εκει οπου αλλοτε ηταν ο «Πρωτεας» καλοκαιρινος σινεμας. Η Γαλλικη Ακαδημια ηταν στη Φαληρου οπου απεφοιτησα κι’εγω.

Τι να προτοθυμηθω ότι όταν εφθαναν οι Αποκριες υπηρχε ανταγωνισμος στην αποκριατικη εμφανιση αναμεσα στα σχολεια ειτε δημοτικα ειτε γυμνασιου και μετα που πηγαιναμε; Που αλλου; Φυσικα στην διπλανη μας πανεμορφη συνοικιαστη Πλακα, οπου εκεινα τα χρονια δεν μπορουσες να περπατησεις στα στενα από τον τοσο πολύ κοσμο. Οσο δε την Καθαρα Δευτερα ολο το Κουκακι, που βρισκοταν; Μα φυσικα που αλλου, στο λοφο του Φιλοπαππου με χαρταετους και όλα τα νηστισιμα. Ειμασταν σχεδον ολοι γνωστοι τοτε, και ο λογος, επειδη ηταν μικρη και μαζεμενη συνοικια στους δρομους εβλεπες γνωριμες φυσιογνωμιες ετσι το «Καλημερα» και οι ευχες ανταλασσονταν συχνα.

Στους δυο βασικους δρομους που ανεφερα στην αρχη, Βεϊκου και Δημητρακοπουλου, υπηρχαν παρα πολλα εμπορικα μαγαζια όπως ειδη σπιτιου, ρουχισμου, παπουτσια, δωρα, φαρμακεια, ανθοπωλεια, βιβλιοπωλεια. Ειχε και πολλες παραδοσιακες ταβερνες όπως η «Γαρδενια», και ένα ‘καπηλειο’ με τηγανητο μικρο ψαρι, πατατες, χορτα και πολλα βαρελια χυμα κρασι από τα οποια ο μαγαζατορας πουλαγε χυμα σ’ολο το Κουκακι. Σουβλατζιδικα ηταν μονο δυο, και αυτά τοσο μικρα ισα που χωραγαν τα δυο ατομα του μαγαζιου.

Βεβαια σιγα-σιγα όπως όλα τα πραγματα και οι ανθρωποι αλλαζουν ετσι και η συνοικια μας το Κουκακι εχει αλλαξει. Αλλα γινανε πολύ καλυτερα όπως οι δυο πεζοδρομοι, το εργοστασιο του Φιξ εγινε μουσειο μοντερνας τεχνης και αλλα δυστυχως γινανε χειροτερα όπως σε δεκα η δεκαπεντε χρονια εξαανιστηκαν οι μονοκατοικιες και γινανε όλα πολυκατοικιες και λιγοστεψε δυστυχως το «Καλημερα».

Όμως τελικα επιμενουν και θα επιμενουν καποια πραγματα να υπαρχουν, το ένα χερι του λοφου μας Φιλοπαππου και το άλλο της Ακροπολης και στο Κουκακι που είναι η αγκαλια να συνεχιζουν να μυριζουν τ’ασπρα, ελαφρια λουλουδακια της Νερατζιας.

Φωτεινή Σπανοπούλου

Το νέο Ψυρη, το καινουριο Γκαζι, Μικρο Μανχαταν τι δεν εχουν αποκαλεσει πλεον την μικρη αλλα εντυπωσιακα φιλοξενη γειτονια μας; Είναι το πιο ιν-σποτ στην Αθηνα με το ένα μαγαζι που ανοιγει να ανοιγει συντομα διπλα του και άλλο!.. Ολα αυτά σε μια γειτονια που πριν λιγο καιρο μονο οσοι ειχαν γνωστους εδω η συνορευαν την γειτονια την γνωριζαν… Εσεις την ξερατε πριν δυο-τρια χρονια; Πιθανον να την αποκαλουσατε Ακροπολη ή Πετραλωνα, ωστοσο δεν θα σας παρεξηγουσαν πολλοι διοτι είναι οντως μια αρκετα μικρη γειτονια αναμεσα σε αυτά τα δυο μερη, που συνορευει επισης με Νέο Κοσμο και Καλλιθεα.

Ανεβαινει η φημη της γειτονιας λόγω των καινούργιων καφέ, μπαρ και εστιατορίων που ανοιγουν στα δυο κεντρικα πεζοδρομια μας, μια φημη που ωστοσο ελκύει τους ξενους, για τα ατομα της γειτονιας υπαρχουν τοσα πολλα αλλα σπουδαια που πρεπει να τα βαλεις πριν από τα μαγαζια! Το Κουκακι που είναι από την μια πλευρα εως την άλλη δεκαπεντε λεπτα περπατημα βρισκεται σε εξαιρετικα βολικο σημειο γεωγραφικα. Εχεις κάθε ειδος συγκοινωνιας για να μπορεις να πας εάν θελησεις, στην θαλασσα των 5-6 στασεων με το λεωφορειο, στο Συνταγμα που ακομη και με τα ποδια είναι μολις δεκαπεντε λεπτα, στην διπλανη Ακροπολη… οπου θελησεις όλα είναι σχεδον ηδια αποσταση! Περα από το ποσο κοντα είναι τα αλλα μερη το Κουκακι το ηδιο εχει ένα καταπληκτικο βουνο, το Φιλοπαππου, που μικρη και μεγαλη πηγαινουν για να ηρεμισουν από τους ρυθμους της πολης και το πολύ καυσαεριο, να βγαλουν τα κατοικιδια τους, για να αθληθουν, ή και να απολαυσουν λαικες και παραδωσιακες μουσικες βραδιες στο μουσικο θεατρο Δωρα Στρατου η μοντερνες trance και electro μουσικες βραδιες στα ‘κρυφα’ στο βουνο. Την Παιδικη Χαρα που για ελαχιστα χρονια στο παρελθον ηταν σημειο πωλησης και χρησης ναρκωτικων ουσιων τωρα με την βοηθεια, εδω και πολλα χρονια, της γειτονικης ομαδας μπασκετ ΚΟΥΚΑΚΙ B.C. εχει μεταμορφωθει σε φιλοξενο μερος για να παιζουν τα μικρα παιδακια, να βρισκονται και να συχναζουν φιλοι αλλα και πανω από όλα ένα μερος αθλησης που μεσα από τα χρονια εχει αναδείξει ταλεντα.

Υπαρχουν τοσα πολλα μερη που μπορεις να αναφερεις, μικρα παρκακια και παιδικες χαρες που μαζευουν κάθε ηλικιας ατομο, τα τοσο διαφορετικα καφε που προσφερουν επιλογες για κάθε γουστο, το φημισμενο μπαρ “PULP” που μαζευει ξενους και ντοπιους της γειτονιας για να δουν μπαλα πινοντας μοναστηριακες Αγγλικες η και Τσεχικες μπυρες . Μικρα φαγιταδικα που μπορουν να σου προσφερουν ποικιλια από πραγματα, οπως το σαντουιτζαδικο του Κυριακου που με τρια τεσσερα ευρω θα σου φτιαξει ένα σαντουιτς με σχεδον ολες τις επιλογες που εχει να σου προσφερει το μαγαζι (και είναι πολλες!!), ή ο Αυγερινος που κανει την καλυτερη σως που εχω φαει σε σουβλατζιδικο. Τοσες επιλογες που σχεδον αδυνατο να μεινει καποιος ανικανοποιητος.

Με τα τοσα μερη σε μια μια μικρη γειτονια ξεχασαμε να πουμε για τους κατοικους της! Η παλια γειτονια που κατοικουσαν στρατιωτικοι σε μικρα διοροφα τωρα είναι μια γειτονια με μεγαλες πολυκατοικιες οπου κατοικουν ατομα από σχεδον κάθε χωρα! Λογου ότι είναι τοσο μικρη σχεδον ολοι γνωριζομαστε μεταξυ μας η σιγουρα φατσικα εχουμε βρεθει μπροστα ο ενας στον αλλον, και είναι κατι το καταπληκτικο το να μπορεις να βγαινεις πλεον στην μεγαλουπολη Αθηνα και να υπαρχει ακομη μια γειτονια που θα χαιρετας συνεχως ατομα ενώ περπατας τους κεντρικους της δρομους.

Θα μπορουσα να πω συνοπτικα ότι το Κουκακι είναι μια γειτονια ξεχωριστη από τις άλλες, εχουν μεινει πολλα φιλικα και οικογενειακα στοιχεια από το παρελθον που δεν είναι ορατα σε πολλες άλλες περιοχες και μπορει σε ελαχιστες στιγμες να σου θυμισουν ακομη και εικονες χωριου. Το Κουκακι είναι μια φιλοξενη αποδραση ακριβως στο κεντρο της πρωτευουσας.

Tsou